നിന്നിലൂടിന്നു ഞാന്‍ ലോകമറിയുന്നു
ലോകമേ നീയെന്നെന്‍ മനസ്സുമറിയുന്നു
ഒരുവേള നിന്നെ ഞാന്‍ അറിയാതെ പോയെങ്കില്‍ ,
ഇന്നിന്റെ വഴികളില്‍ ഞാന്‍ കാണുകില്ല
ഇന്നലെക്കുള്ളിലെ കരി വിളക്കായി ,
അണയാന്‍ കൊതിക്കുന്ന തിരിനാളമായി
എവിടെയോ പൊടിയേറ്റ് വീണുടഞ്ഞേനേ …
പ്രണയം കവിളിലെ കണ്ണുനീരായപ്പോള്‍ ,
തോല്‍വികള്‍ തീരാത്ത പേമാരിയായപ്പോള്‍ ,
ജീവിതം നേര്‍ക്കുനേര്‍ ചോദ്യമായ് നിന്നപ്പോള്‍
നിഴല്‍ പോലെ നിന്നു നീ , സാന്ത്വനം നല്‍കി
കാരണം തേടാതെ കണ്ണുനീര്‍ മാറ്റി
ഞാന്‍ പോലും അറിയാതെ എന്നെ അറിഞ്ഞു നീ
ഇരുളിന്റെ അഴികളില്‍ കുരുങ്ങി കിടന്നൊരെന്‍
മനസ്സിന്റെ തന്ത്രിയില്‍ നാദമായ് വന്നു നീ
തീരാത്ത മോഹങ്ങള്‍ മൌനമായ് പൊഴിയുമെന്‍
തൂലിക തുമ്പിലെ വര്‍ണമായ് വന്നു നീ
ഒടുവിലൊരു കരയിലെ റാന്തല്‍ വിളക്കു പോല്‍
അകലങ്ങളില്‍ പോലും ആടാതെ അണയാതെ
നീയെന്നില്‍ വിളക്ക് പോല്‍ എരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു …
